Met vele duizenden zijn ze gekomen, op Paaszondag, naar een groot bos ver van de bewoonde wereld. Kleurrijke figuren in alle soorten en maten, feestelijk uitgedost in lichte gewaden en huppelend rond het rimpelloze meer in het midden van het woud.
Duizenden Elfjes.
De Efteling is een fantasiewereld.
Dat merk je aan de vele Elven die – enkel in hun fantasie – ongestraft zoveel mens in zo weinig zomertextiel kunnen persen. En aan de vierkante kilometers onbedekte, melkwitte huid, die in de echte wereld in felle tegenspraak zouden zijn met al dat fluo. Want, Nederlanders en Belgen: we zijn met z’n allen nú al op weg naar Brazilië.
Vrouwelijke Elfjes, met een paar kinderen en een man, hebben hun haar in het rood, groen of blauw. Dat past naadloos bij een groot midzomerfeest in een betoverd bos, in het Zuiden van Noord-Brabant.
Geen onaardige openingszin voor een Nederlandstalige rip-off van de Hobbit, “In het Zuiden van Noord-Brabant…”.
Ik ben geen Elf. Ik ben een hippe magiër met de Efteling app op mijn iPhone. “Gandalf de Grijs-Blauwe”. Ingetogen gekleurd, maar even goed startend met een broek die op een zondagochtend in april zo’n 30 cm te kort is, en zo’n tien graden te koud.
Pasen is op papier (of in de Bijbel e-book op de tablet) de belangrijkste Christelijke feestdag. Het is niet helemaal duidelijk of dat vandaag enige invloed heeft gehad op de multiculturele samenstelling van het legioen Elfjes.
Wel heel goed zichtbaar is dat “het bleekgezicht”, de autochtone Bevolking der Verenigde Nederlanden, het meest uit de toon valt op deze zonovergoten, lentewarme, ja zeg het maar: feeërieke plek.
Terwijl de Nederbelg tegen alle genetische voorbestemdheid in toch een kleurrijke en vrolijke exoot probeert te zijn, zie ik duizenden mensen, met wortels in alle mogelijke ándere delen van de wereld, gewoon zichzelf zijn.
Ik ben ook wel eens een Bange Blanke Man.
Wie alles wat hem onbekend of onbemind is meteen kan omarmen is moediger dan ik. Of beter verzekerd.
Hier, in de fantasiewereld van de Efteling, sta ik ontspannen tussen al die andere culturen en godsdiensten geduldig mijn beurt af te wachten.
Net voor ons staat een groepje jonge moslima’s, met een jong kindje op de arm. Mijn petekindje van 9 en z’n broertje van 6 beginnen onbevangen met hem te spelen. Niemand voelt zich ongemakkelijk. Ook de oude Elven niet.
De moslima’s dragen een prachtig lang kleed, ze zijn echt op hun Paasbest (vergeef me…) naar het sprookjesbos gekomen. Ik vind ze er prachtig uitzien, stijlvol, voornaam en meer dan een tikkeltje mysterieus. Helemaal niet vreemd. Efteling Elfjes.
En neen, Geert Wilders, we staan niet naast de ‘bazaar’ souvenirwinkel aan het Arabische paleis van de Fata Morgana.
In deze verkiezingsperiode is dit voor Vlamingen wellicht de enige plek waar we met zovelen kunnen samentroepen zonder door campagnevoerende politici te worden lastiggevallen. Gezien het grote aantal regeringen en parlementariërs dat we tellen in dwergstaat België kan het bijna niet anders dan dat er enkele politici tussen de Elven lopen hier. Je kan enkel hopen dat ze iets hebben opgepikt vandaag.
De Efteling blijft een sprookje, een door vriendelijke mensen uitgebaat utopia.
Ik kan het niet beter samenvatten dan deze Hollandse jongen van een een jaar of 10, op weg naar de uitgang:
“Mama, Papa, de ijslollies zijn hier heel anders dan bij ons in Nederland!”.
Sociaal digitaal van het eerste uur. Marketing/communicatie- en mensenleider met een hart. Altijd zoekend naar waarde(n).
Filip Aerts blogt 
Geef een reactie